Basic HTML Version
125
Mesleki ve Teknik Eğitimin Yönetimi, Finansmanı ve Sektörle İlişkileri
Eğitimin yerelleştirilmesi ile başlayan uygulamada finansman sorumlulukları da merkezî ve
yerel hükûmet arasında paylaştırılmıştır. Mevcut durumda en fazla harcamayı personel gi-
deri oluşturmakta ve bu merkezî hükûmetçe karşılanmaktadır. Mesleki öğretimde başlıca
yatırımlar (inşaat, büyük onarımlar, materyal alımı) merkezî hükûmetçe finanse edilir ve
bu 1996 yılında toplam harcamaların %10,8’ine denk gelmektedir. Merkezi hükümetin payı
sonraki on yılda %46,8’e kadar düşmüştür. Bölgelerin payının gelecek yıllarda artacak gibi
görünmektedir (CEDEFOP, 1999, s. 27-28).
Çırak Yetiştirme Harcamalarının Paylaşımı
Çırak yetiştirmeye ilişkin harcamalar 1987 yılından sonra sürekli artmıştır. Bu artış çırak-
lık kontratlarının sayısının yükselmesi ile de ilgilidir. 1987 yılında Gayri Safi Yurtiçi Hasılanın
%0.08’i, 1991 yılında %0.11’i ve 1996 yılında %0.18’i olmuştur. Dört yıldan fazla bir süredir
çıraklıktaki işe yerleştirme %44 oranında artmıştır (CEDEFOP, 1999, s. 29).
Çırakların yetiştirilmesinde kullanılan fonlar hükûmet, bölgesel yönetimler, Avrupa Sosyal
Fonu, işletmelerden sağlanan vergiler, çıraklık vergisi ve sosyal ortakların kararı ile topla-
nan alternatif yetiştirme fonlarından sağlanır. Toplanan bu fonlar çıraklık eğitim uygulama
ve ekipman giderleri, uzmanların yetiştirilmesi, ödüller, işletmelere verilen istihdam desteği,
çıraklık için yapılan ödemeler ve destekler, çıraklığın geliştirilmesi için yapılan kampanya gi-
derlerine harcanmaktadır.
Çıraklığın fonlanması üç ana kuruluş tarafından gerçekleştirilmektedir. Bunlar: merkezî
hükûmet, yerel yönetimler ve işletmelerdir. Çıraklık eğitimine kamu harcamalarının sürekli
artmasına karşılık özel kesimin ve ailelerin yaptığı harcamaların azaldığı görülmektedir. Çı-
raklık eğitimine 1991 yılında kamu ve özel kesim eşit harcama yaparken 1996 yılında çıraklık
eğitim harcamalarına kamunun %61.2 ve özel kesimin %38.8 oranında harcama yaptığı gö-
rülmektedir. Çıraklıkla ilgili en önemli fonu işletmeler sağlamaktadırlar. 1996’da sağladıkları
fon 5.057 milyon Fransız Frangı’dır (CEDEFOP, 1999, s. 30).
Alternatif Fonlardan Çıraklığa Aktarma
On ya da daha fazla çalışanı olan işletmelerden, ortak bir kuruluşça toplanan fonlar yetiştir-
me ve çıraklığın finansmanında kullanılır. Bu harcama toplanan paranın %35’ine kadar çıka-
bilir. Bu sosyal tarafların kararı ile gerçekleştirilir. Böyle bir anlaşma olduğunda fonlar yalnızca
merkezî hükûmet veya bölgelerce düzenlenen çıraklık yetiştirme merkezlerinin uygulama
harcamaları ve finansmanı için kullanılabilir (CEDEFOP, 1999, s. 33).
Yerel yönetimler 1996’da çıraklık için 707.4 milyon Avro para harcamışlardır. Bölge kay-
naklarından çıraklığa aktarılanlar ise yaklaşık 3.428.000 FF ve çıraklık için toplanan çıraklık
vergisi oranı ise 689.000 Milyon FF’dır.
Merkezî hükûmet 1996 yılında çıraklığa 601.2
milyon avro sağlamıştır. Bu fonu hükûmet, bölge transferlerinden sağlamıştır. Hükûmet aynı
zamanda çıraklık yetiştirme merkezlerinin finansmanı için farklı yardım programları sağlar.
İşverenlerin ödeme desteği çırak istihdamı ve sosyal güvenlik katkıları için toplanan paralar
da devletin bu yapıya yaptığı yardımdır. Alternatif yetiştirme sözleşmeleri, okuldan ayrılan