Basic HTML Version
124
MESLEKİ ve TEKNİK EĞİTİM ÇALIŞTAYI
Başlangıç mesleki yetiştirme sistemlerinin ana finans kaynakları merkezî ve yerel hükûmet-
lerdir. Eğitim Bakanlığı 1996’da %74’ünü karşılarken yerel otoriteler toplam harcamanın
%12,4’ünü karşılamaktaydılar. Merkezî hükûmetin katkısının bu kadar yüksek oluşu ücretleri
ödemesinden kaynaklanmaktadır ki bu önemli bir oran tutmaktadır.
Başlangıç mesleki eğitimin finansmanını, merkezî hükûmetin, bölgesel yönetimlerin yanı sıra
ailelerin, çıraklık vergisinden toplanan fonun, işletmelerin diğer kurumların desteklediği gö-
rülmektedir. Yetiştirmede hükûmet ve yerel yönetimlerin her eğitim düzeyinde öğrenim
görenlere doğrudan destek sağladığı görülmektedir.
Başlangıç mesleki eğitimi 1996 yılında 17.517 milyon Avro’ya mal olmuştur. Bu da mesleki
yetiştirme giderlerinin %51’ini oluşturmaktadır. Genç insanların yetiştirilmesinde en büyük
fonlar; çıraklık, alternatif ve nitelik kazandırma ve meslek kazandırma öncesi kurslara ayrılan
fonlar şeklinde sıralanabilir. Çoğu fonlar kamudan sağlanmakta yalnız alternatif yetiştirme
programlarının %70,9’u işletmelerden alınan zorunlu bağışlardır (CEDEFOP, 1999, s. 41-43).
Başlangıç mesleki eğitimin sistemine 2005 yılında yapılan toplam harcama 117.9 milyar (Gay-
ri Safi Yurt İçi Hasılanın %6.9’u) Avro olup bunun % 63’ü devlet, % 21’i yerel yönetim, %8’i
ev halkı, %6’sı şirketler ve %2’si de diğer kaynaklardan sağlanmıştır (CEDEFOP, 2008, s. 67).
Başlangıç mesleki eğitim sisteminde iki ortak vardır: Bölgeler ve sosyal taraflar. Merkezî
hükûmet bundan dolayı burada karar alma ve bu kararların ortaklık şeklinde yürütülmesini
özendirir. Burada merkezî hükûmet mesleki yetiştirmeye iki alanda ücret alınmasını da sağlar:
1. Okuldan ayrılan gençlerin profesyonel beceriler kazanması için girişimlerin başlatılması
2. İlk kez iş arayan gençlerin karşılaştıkları başlıca soruların giderilmesine katkı sağlanması
Bu iki alan merkezî ve yerel hükûmetlerin daha yoğun ortaklıkla çalışmalarını gerekli kılmak-
tadır.
Okuldan ayrılan gençlere mesleki beceriler kazandırılması alternatif eğitime dayalı bir süreç-
tir. Bu taslak finansman yasası 1998 yılında yılda 220.000 ile 240.000 üzerinde gencin çıraklık
kontratlarını planlanmasının sağlanmasına yönelik bir girişimdir. Bu üç yıllık planlar hâlinde
yapılır; önceliği genç insanların şu alanlarda beceriler kazanmasının sağlanmasıdır:
•
Yetiştirme iş kontratı: Bu genç insanlar içindir. Bunun amacı 1997 yılında 101.000 olan
kayıtların 2000 yılında 140.000’e yükseltilmesidir.
•
Oryantasyon sözleşmesi: Bu sözleşme hiç bir niteliği olmayan ya da mesleki planı ol-
mayan gençler içindir. Buradaki amaç 1997 yılında 3.000 olan kayıtlıların sayısının 2000
yılında 20.000’e ulaştırılmasıdır.
İş arayan ve büyük sorunlarla karşılaşan genç insanların yetiştirilmesi için üç yıllık planlar
hâlinde bireysel programlar uygulanmaktadır. Bunlar aileleri sosyal ve kültürel sorunlar ya-
şayan özellikle dezavantajlı bölgelerden gelen ve okulu diploma alamadan terk etmiş olan-
lara uygulanır. Bu programın amacı her yıl yaklaşık 60.000 insana sürekli iş sağlamak üzere
derinlemesine mentorluk programı uygulamaktır. Bu insanların alacakları ücret değişik bir
programa da tabidir. Ya iş kontratı altında ya da mesleki yetiştirme adı altında ödenir. Eğitim
harcamalarını karşılamakta zorluk çeken insanlara Genç İnsanlara Destek Fonu (FAJ) yardım
eder (CEDEFOP, 1999, s. 41-43).