Basic HTML Version
60
Çizelge 21’de görüldüğü gibi tüm dezavantajlı gruplarda hiç çalışma deneyimi olmayanların oranı %46,0’dır.
Önceden çalışma deneyimi olup halen işsiz olanlarla birlikte toplam işsizlerin oranı ise %74,2’dir.
Hiç çalışma deneyimi olmayanların oranı zihinsel engellilerde %85’e yükselirken eski hükümlülerde bu oran %31’e
düşmektedir. Hiç çalışmayanların oranı 15-24 yaş grubunda yüksek olup diğer yaş gruplarında düşmektedir. Genelde
25-34 ve 35-44 yaş grubunda hiç çalışmayanların oranı birbirine yakındır. Sadece muhtaç durumdaki dul/yetim
ile şiddet gördüğü için evden ayrılmış kadınlar gruplarında söz konusu oranlarda anlamlı fark olduğu görülmektedir.
Aynı değerler üzerinden iki dezavantajlı küme kendi arasında karşılaştırıldığında hiç çalışma deneyimi olmayanların
oranı engellilerde %6,3 iken diğer dezavantajlılarda %37’ye yükselmektedir. Önceden çalışma deneyimi olup halen
işsiz olanlarla birlikte toplam işsizler engellilerde %81’dir. Engellilere ilişkin veriler uygulanmakta olan istihdam
kotasının engellilerin iş hayatına girmeleri ve tutunmaları için tek başına yeterli olmayacağını açıkça ortaya
koymaktadır. Çizelge 21’deki veriler istihdama giriş açısından dezavantajlı bireylerin Türkiye ortalamalarından
oldukça geride kaldıklarını göstermektedir. İstihdama giriş bakımından dezavantajlı iki küme arasında da engelliler
aleyhine belirgin bir fark görünmektedir. Engeliler arasında istihdamda en avantajlı kesimler ise sırasıyla ortopedik
engelliler, İşitme engeliler ve görme engellilerdir. Zihinsel engelliler en dezavantajlı kesimi oluşturmaktadır. Diğer
dezavantajlı kümede hükümlü/eski hükümlü bireylerin bir bölümü halen cezaevlerinde bulunduğu için onlara ilişkin
veriler karşılaştırmaya elverişli değildir. Diğerleri arasında en avantajlı olanlar sırasıyla güvenlik sebebiyle göç edenler
ve muhtaç durumdaki dul ve yetimlerdir. Bu kümede de en dezavantajlı olanlar şiddet gördüğü için evden ayrılan
kadınlardır.